Bila ta budućnost imaginarna ili ne, evo recimo na primjer da ona može izgledati otprilike, čak i ovako kako slijedi:

Dakle, godina je 2065. Praunuk režisera Bajić Radoša, Ravnogorislav Bajić, također režiser, privodi kraju film o epskom junaku iz svetih ratova koji se odvijahu 90-ih godina dvadesetog vijeka. Film je o svetom Radovanu Karadžiću. Sentimentalni režiser Bajić, krenuo je stopama pokojnog Radoša. Kao što mu je ovaj predak prije više decenija, snimio filmski spektakluk, TV seriju o đeneralu Draži Mihailoviću, tako praunuk sada snima film o onome koga se smatra samim duhovnim nasljednikom svetog Save, dakle o njegovoj svetosti Radovanu prvom, i zadnjem.

Nebojša Glogovac - pamtimo ga po ulozi nežnog čikice (SCREENSHOOT: YouTube)

Motivacija je slična kod oba režisera. Kao što je glavni glumac iz serije, Glogovac Nebojša, davno nekada htio svojom ulogom da dokine klevete i laži o đeneralu Draži, rekavši kako je čiča zapravo bio drag i cijenjen, te nije bio nizašta kriv, tako Ravnogorislav dokazuje da su bili u zabludi svi koji su krivili svetog Radovana za masovna ubistva djece, razna kasapljenja, uništene gradove i sela, organizovana silovanja, vojne opsade, pljačku, progone, genocide, javnu mitomaniju i tako dalje.

Radovan je inače, kako pamtimo, preminuo prije 30 godina u hotelu Hilton u Grčkoj, tokom seksualnog snošaja sa kiparskim anarhistom Fafandreusom, po napuštanju haškog kazamata. Mitropolit durmitorsko-nebeski, Haralampije Hasanagić, posthumno je proglasio Fafandreusa ženskim bićem, te ga spolno prekrstio jer bi u protivnom proces Radovanovog osveštavanja bio duži, složeniji i osjetljiviji. Smatralo se bogohulnim neutemeljeno vjerovanje da svetac tog kalibra zadnje trenutke provodi sa muškinjem. Nakon toga je Prokopije Koljeglavić, patrijarh RPC-a - Republikosrpske Pravoslavne Crkve, proglasio Radovana za sveca. Usput je donio i proglas o obaveznom cjelivanju moštiju svetog Radovana. Tim povodom je Ravnogorislav izjavio za lokalne medije: “Čim je njegovo preosveštenstvo potvrdilo svetost Radovanovih kostiju, odlučio sam snimiti film o njemu. Moj brat Artemije otišao da celiva njegove mošnje, pardon, njegove mošti, a poveo je i decu. Kaže da je deci bolje da cuclaju kosti svetog mrtvog Radovana, tako će brže otići u raj, nego cucle koje su ionako od gume i plastike.”

Na pitanje novinara šta misli o nekim davnim optužbama protiv Radovana, za pokolje, paljevine, protjerivanja i rušenja iz 90-ih godina, Glogovac je odlučno odgovorio: “Pa valjda znate da su ti ratovi proglašeni za svetinju. Kako može da bude odgovoran za masovne pokolje ako je to bio sveti rat? Samim tim su i pokolji, ako ih je uopšte bilo, postali sveti. Uostalom, ponekad jeste ubijao nevernike, a to je isto tako svetinja. Što se samog karaktera svetog Radovana tiče, čitao sam nešto o njemu, i uverio sam se da je zapravo bio zanimljiv, drag i cenjen, baš kao i sveti čiča Dragoljub, od milošte zvani đeneral Draža.”

Od svetog rata do holivudskog spektakluka (FOTO: byebyeunclesam.wordpress.com)

Ravnogorislav Bajić je usput skrenuo pažnju reporterima da Nebojšu Glogovca ne nazivaju – Nebojša Glogurac, zbog besmislenog rimovanja sa riječi gnjurac. Očekujući da će ga pitati za izvor neistina o Radovanu kao jednom od najvećih manijaka i krvoloka sa ovih prostora, od koga su gori samo oni koji ga i dalje fanatično slijede, brane i vjeruju mu, Bajić je progutao pljuvačku, sjetio se priče o glogovom kocu te porijeklu prezimena svog omiljenog glumca, i nastavio: “Svi znate priču o Savi Savanoviću, poslednjem srpskom vampiru? E pa, on nije bio poslednji, niti je primio glogov kolac. On je samo bio u zabludi da treba prosipati srpsku krv u staroj vodenici, za šta jeste kriv. Radovan je to dosta godina kasnije popravio. On je svetu srpsku zemlju poškropio krvlju neprijatelja, ali ne zato što je voleo da je prosipa, pošto je bio suptilna osoba. Nego zato što je na predlog proročice baba Stane Kojić iz Beljine dao da se ona prospe, skupa sa krvlju nekih koza, ali to baba Stana bolje zna. Sveti Radovan je čak bio toliko osetljiv, da nije mogao da prisustvuje prosipanju neprijateljske krvi, nego je samo dao naređenja vojnicima da oni to urade, ali ne u njegovom prisustvu. A što se tiče samih nevernika, pa valjda su nakon toliko godina shvatili da je bolje za njih to što im je sveti Radovan prosuo krv nego neko drugi, jer sada su sjedinjeni sa svetom zemljom, i to ne bilo kojom nego republičko-srpskom. Tako da on nije bio zlotvor. To su sve laži masonsko-balijanersko-američko-tursko-vatikansko-pedersko-jasenovačko-vegetarijansko-mongolsko-korejsko-germansko-crnogorsko-čečensko-jevrejsko-šiptarske zavere usmerene protiv Srba. Ovaj film će da ukloni njihove neistine o našem svecu Radovanu. Čak sam saznao od nekih njegovih savremenika, da je bio blag čovek, i da je nosio neku tugu od tragedije koja je obeležila njegovo detinjstvo, kao i kasnije zrele godine.”

Ravna Gora o čiča Raši - animirana verzija (ILUSTRACIJA: Martin Rowson)

Prvi prijedlog novinara da radni naslov filma bude – “Oj Radovane, Rašo, Rašide” Bajić je sa gnušanjem odbio, rekavši da bi to bilo kao da srpsku crkvu zovemo pravo-slaba namjesto pravo-slavna, mudro dodavši da krivoslavlje nije isto što i pravoslavlje. Rekao je kako je za sada u opticaju naslov koji glasi – “Što je više kleveta i laži, to je sveti Rašo bliži čiča Draži”, ali da još nije odlučeno.

Rezime press konferencije o ratnim svetinjama (FOTO: A.T.)

Na drugi novinarski prijedlog za naslov filma, koji je glasio: “Ko to kaže da je Rašo klao, nije klao, on je samo naređenje dao”, Bajić je nakratko primakao ruku futroli svoje laserske kubure, ali je odmah i odmakao, smirio se, te skrenuo sa teme. Sadržaj samog filma nije htio da otkrije u cijelosti. Samo je rekao da u ključnoj sceni sveti Rašo ustaje iz groba kao mumija, dok sveti Draža ustaje u formi zombija, pa onda skupa cjelivaju mošnje od njegovog fosiliziranog preosveštenstva Eustahija V. Kačavende prvog, i jedinog. Nakon toga svi najavljuju novu rundu pregovora o vaspostavljanju srpskih enklava u carstvu nebeskom.

Lupiga.Com