Ne znam da li ste upoznati da je trenutno u Bosni i Hercegovini predizborna kampanja za lokalne izbore. Ipak, ovaj put vam neću pisati o tome. Nema se o čemu pisati, svaki put isto, opozicija se dernja „lopovi“, „izdajnici“ i slično, a ovi na vlasti obećavaju još veći Raj od onog u kojem sada živimo. 

Elem, neki dan se u Federaciji BiH, tačnije među Bošnjacima, digla kuka i motika zbog novog udžbenika Istorije za 9. razred osnovnih škola. Na kraju tog udžbenika se nalaze lekcije o najnovijoj istoriji Bosne i Hercegovine, tačnije Republike Srpske. 

Inače, udžbenik je pisao Dragiša D. Vasić i ne bi ga se postidio ni njegov mnogo poznatiji imenjak i ideolog četničkog pokreta u Drugom svjetskom ratu, Dragiša Vasić. 

Udžbenik je standardno loš. 

Prešućuje se sve ono što nam u ovom političkom trenutku ne odgovara, a prenaglašava sve ono što je na liniji narativa aktuelne vlasti u Republici Srpskoj. U praksi to izgleda ovako: Republika Srpska je vjekovna težnja, za težnje ostalih naroda baš nas briga. Za rat su krivi drugi, mi smo se samo branili zato se rat i zove odbrambeno-otadžbinski. U toj odbrani svi su stradali, a pogotovo Srbi. Da bi pojačali to stradanje uvijek je tu Jasenovac, Prebilovci i ostala srpska stratišta. O Keratermu, Tomašici i Trnopolju ni riječi. O držanju Sarajeva u obruču četiri godine ni riječi, baš kao ni o genocidu u Srebrenici. Radovan Karadžić je bio prvi predsjednik Republike Srpske, pjesnik i psihijatar i imao je važnu ulogu u stvaranju Republike Srpske, zato je valjda osuđen na doživotni zatvor. Presude iz Haga niko ne spominje. Slično se opisuje i general Ratko Mladić. 

Realno, koga ovo može iznenaditi? Nikoga. Sve ono što smo slušali u Narodnoj skupštini Republike Srpske, na predizbornim mitinzima, javnom servisu Republike Srpske, u medijima, na slavama i stadionima, sistematizovano je i pretočeno u nekoliko lekcija, koje će djeca morati da nauče krajem maja, kada je i onako rasulo pred raspust. 

Ali ova priča ima malo zapetljaniji uvod. 

I danas u Bosni i Hercegovini imamo tri etničke grupe koje svoju djecu uče istoriji, historiji i povijesti i svi se kunu da je jedino njihova istinita (FOTO: Facebook/Etno-selo-Čardaci)

Sve se zakuvalo u Federaciji BiH. Parlamentarna skupština Vijeća Evrope je 2000. godine dobronamjerno sugerisala Bosni i Hercegovini da se privremeno obustavi učenje djece u školama o periodu od 1992. do 1995. godine, dok se ne dođe do zajedničkog pristupa izučavanja ovog perioda. To se poštovalo do 2018. godine, a onda su u Kantonu Sarajevo krenuli sa uvođenjem tema koje se tiču rata iz devedesetih. Nakon toga te teme su uvedene i u drugim kantonima, jer je obrazovanja u Federaciji BiH pod kantonalnom ingerencijom. Vlasti u Republici Srpskoj su to jedva dočekale i mali Srbi su počeli da uče istoriju devedesetih godina. 

I danas u Bosni i Hercegovini imamo tri etničke grupe koje svoju djecu uče istoriji, historiji i povijesti i svi se kunu da je jedino njihova istinita, dok su druge dvje fejk. 

Ne znam da li igdje u svijetu ima zemlja gdje djeca uče tri potpuno različite istorije, ali sam siguran da sa ovakvim istorijama Bosna i Hercegovina nema budućnost. 

Istraživanje iz 2019. godine pod nazivom „Kako mladi u BiH opažaju protekli rat“ pokazuje da mladi ljudi različito opažaju događaje koji su prethodili ratu u BiH, uzroke raspada SFRJ, političare i vojnike koji su bili aktivni tokom rata, ratne zločince, odnos prema Sudu u Hagu i budućnost BiH. 

Kakve su šanse jedne države da opstane, ako se njeni građani razlikuju u percepciji prošlosti, sadašnjosti ili budućnosti? Skoro pa nikakva. 

Da li se neko zbog ovoga sekira? Pa ne bih rekao, naprotiv. Svojski i sistematski se radi na tome da se u BiH ni oko čega ne slažemo i to im za sada ide odlično. 

Ima li nade za Bosnu i Hercegovinu? Nada postoji, ali nju ne treba tražiti među političarima, istoričarima ili obrazovanju generalno, jer političari ne žele da bilo šta mijenjaju, istoričari patriotski ćute, a u obrazovanju dominiraju oni koji šute i klimaju glavom, jer imaju porodice i kredite. Da nemaju ove namete svašta bi oni vlastima kazali. 

Pa šta je onda nada?

Nadam se da naši mladi imaju pametnija posla od učenja istorije devedesetih i da im je preča Liga šampiona ili NBA liga, od školskih obaveza i zadataka. Nadati se da mladi svoju budućnost vide izvan Bosne i Hercegovine, kao keramičari u Njemačkoj, vozači u Austriji, konobari u Sloveniji, a tamo poznavanje balkanske istorije nije toliko važno, koliko praktična znanja. Nadati se da sa 14 godina više maštaju o seksu, nego o odbrani Kosova, trećem kantonu ili unitarnoj Bosni. 

Jebiga, došlo je tako vrijeme kada je bježanje sa časova istorije, historije, povijesti najbolji način da se sačuva vlastito mentalno zdravlje. Sramota je krasti, lagati, tući i maltretirati slabije od sebe, biti homofob, drogirati se, ne koristiti kondom, a bježanje sa časova istorije, historije i povijesti je danas vrhunski patriotizam. 

Lupiga.Com

Naslovna fotografija: Pixabay

Sviđa vam se ono što radimo? Želite više ovakvih tekstova? Možete nas financijski poduprijeti uplatom preko ovog QR koda. Svaka pomoć naših čitatelja uvijek je i više nego dobrodošao vjetar u leđa.