30.01.2006.

Iza moga prozora stvara se kontinent tišine. Ništa ne može narušiti tu harmoniju. Čavke bezglasno kriče u vrtlozima golih platana. Njihove grane se diraju kao tijela ljubavnika. Miljacka tiho teče ponavljajući svoju uspavanku vještačkih slapova. Kupola bivše evangelističke crkve šalje radio-signale izvanzemaljskim civilizacijama. Srcolikim ljudima s Marsa. Najljepše gay romanse se odigravaju unutar džamijskih krugova. Kamene ptice sa Glavne pošte prekidaju svoj stoljetni san i lepršaju u maglu. Imamov glas sa minareta blagosilja mafijaše, dilere, ubice, silovatelje, kao i one što zakidaju na vagi, trgovce i taksiste. Nastaje nova istorija bez ljudi i boga. Istorija konzerve. Istorija najlonske čarape. Istorija drveća i trave. Istorija maglenih ptica. Istorija čeličnih konstrukcija Eiffelovog mosta. Istorija štakora i guštera. Najuzvišenija od svih, istorija instinkta i poezije trivijalnog slučaja.

Svaki čovjek je promašeni dželat, saopštava nam Emil Cioran. Uvjerio sam se u ovu rečenicu za vrijeme rata. Mi smo demoni sa etičkim stavovima. Etička ubijanja i etički konclogori. Etički mitraljezi i etička mučenja. Vrhovna etika eksplodira u granati od 120 mm. Preostaje nam samo estetika, ona je još gora, jer ne objašnjava ništa, osim što se bavi jezičkim bravurama, stilom, idejama, mekanim riječima koje su nemoćne pred etičkim bombama. Sudnji dan se svake minute dešava u svakom čovjeku.

Faruk Šehić

photo by Almin Zrno

Prva tri dana Dnevnika rubnih kvartova možete naći na ovim linkovima: dan prvi, dan drugi, dan treći